Prawdziwe wyroki zapadają nie tylko w sądzie. Nie dotyczą też wyłącznie ludzi. Najgorszym wyrokiem bywają często drastycznie złe wyniki badań, w obliczu których nasze dni są właściwie policzone... Właśnie taki wyrok zapadł niedawno także w naszym schronisku. Skazany: Aleks. Piękny, młody, posłuszny i mądry. Niestrudzony biegacz, bywalec katowickich dogtrekkingów. Kochający życie, ludzi i inne psiaki. Jak długo jednak będzie mu dane cieszyć się tym wszystkim? W tej kwestii sędzią, mającym decydujący głos, jest rak dziąseł. Dopadłszy Aleksa, dał on już przerzuty, w tym także do węzłów chłonnych. Póki co psiak nie daje po sobie niczego poznać, z podniesioną głową i merdającym ogonem stawia czoła chorobie — drugiemu, zaraz po trafieniu za schroniskowe kraty, mocnemu kopniakowi od losu. Niestety, szans na jakąkolwiek poprawę jego stanu zdrowia nie ma. Ile czasu pozostało temu czworonożnemu wojownikowi? Tego nie wiemy. Dlatego tym bardziej zależy nam, by nie spędził go w schronisku, w otoczeniu krat i szczekających psów, rzadko doświadczając ludzkiego ciepła. Chcemy, by pod koniec życia był nim całkowicie otoczony. By mógł poczuć się pewnie, bezpiecznie, u siebie... W kochającym domu, doświadczając troski własnych ludzi. Tylko tyle i aż tyle. To jedyne, co możemy mu dać.