Adopcje − koty

Gdyby można było zobrazować kociego pecha, to wyglądałby tak: duży, biało-czarny kocur o wielkich zielonych oczach, pragnący towarzystwa człowieka, ciekawski, zabawowy, rozgadany. Wyglądałby jak Puszek (K317/21). Jak Ronin. Bo Puszek u nas był Roninem. Pomiędzy jedną adopcją a drugą i kolejną. Puszkiem miał być już do końca życia, już na zawsze. Ale znowu się nie udało. Wrócił. Po raz kolejny. Dlaczego? Bo tak jest łatwiej. Łatwiej jest oddać do schroniska, niż szukać nowego domu.

Kontakt w sprawie adopcji: Iwona 889 771 107, Ela 504 108 132

Kontakt w sprawie adopcji: Iwona 889 771 107, Ela 504 108 132

Kontakt w sprawie adopcji: Iwona 889 771 107, Ela 504 108 132

Kontakt w sprawie adopcji: Iwona 889 771 107, Ela 504 108 132

Przekleństwo ostatnich tygodni - koty które trafiają do nas po osobach zmarłych... Nie one oczywiście są przekleństwem, tylko to fatum jakieś straszliwe. W takich sytuacjach jest nam podwójnie przykro bo dwa istnienia tracą dwie najważniejsze wartości - życie. Jak Maja na przykład (K 15/22)... Prześliczna biała koteczka, troszkę kluseczka, zagubiona, zdezorientowana, bo jej dotychczasowe życie się skończyło... Majeczka ma 12 lat, jest już stateczną panią, choć nic jej nie dolega fizycznie.

Nagle trafiasz do małej, ciasnej klatki. Obce zapachy, obcy ludzie. Robią Ci dziwne rzeczy, kłują, macają? niby nic, ale jednak odziera z godności. Wiele rzeczy już przeszłaś, wiele widziałaś, ale to jest inne. To wprowadza w stan permanentnego stresu. Nie jesz, bo jak tu jeść. Nie korzystasz z toalety. Nie dajesz się już dotknąć, trzymasz się na dystans. Tego wszystkiego nie ułatwia fakt, że jesteś głucha. To potęguje strach. Nie jesteś już młoda. Ale tak, jak teraz nie bałaś się nigdy? Nairobi (K19/22) starsza, kilkunastoletnia kicia, trafiła do nas z ulicy.

Co nas urzekło w tej koci? Jej pyszczek. Wygląda niesamowicie, tak jakby ktoś celowo czarną kredką narysował jej obwódki wokół oczu, to jest jak makijaż, to trzeba zobaczyć. Do tego ten aksamitnie czarny nosek...eh, jest piękna po prostu, nigdy nie widzieliśmy takich oczu. Czy cierpi? Bardzo. Przerażona do granic nie potrafiła złapać tchu, odmawia jedzenia i picia, nie wychodzi ze swojej skrzyneczki. Jedyną pociechą jest łagodna, przyjazna ręka. Głaskanie sprawia że jedzonko jakieś lepsze, i świat jakby bardziej przyjazny a i baranków się zachciewa.

Kontakt w sprawie adopcji: Iwona 889 771 107, Ela 504 108 132

Flora jest bojaźliwa, przy dłuższym kontakcie i poświęconej jej spokojnej uwadze, potrafi troszkę się rozluźnić; po chwili cierpliwości wyraźnie się relaksuje i szuka kontaktu z człowiekiem; od swojej przyszłej rodziny potrzebuje cierpliwości i spokoju, ważne jest również, żeby miała miejsce, w którym może ukryć się, jeśli świat człowieka zaczyna ją przytłaczać. Kontakt w sprawie adopcji: Iwona 889 771 107, Ela 504 108 132