Adopcje − koty

Pan Kleks. Poczciwy jak pluszowy niedźwiadek, patrzący czarnymi oczkami z wysokiej półki i łagodny jak wiosenny ciepły wiatr. Wzbudzający wiele pozytywnych emocji, miły, słodki. Jest też odrobinę skryty i nieśmiały, nie każdemu zaufa, nie każdego obdarzy przyjaźnią, trzeba umieć zdobyć jego względy, postarać się, być cierpliwym, dać mu czas. Ale to dobry kot, dobry towarzysz. Po prostu najpierw musi poznać Ciebie, zanim da poznać siebie. Bywa płochliwy, ale głaskany - wyraźnie docenia poświęcaną mu uwagę, czułość.

Zołza czaruje zielenią oczu, noskiem w kolorze cegły, rysim frędzlem przy uchu. Zagaduje w klatce, zerka w stronę człowieka, próbuje zwrócić na siebie uwagę. Gdy otworzysz klatkę, zaciekawiona podchodzi, wita się. Jest kontaktowa, odważna. Ale niech nie zwiedzie Cię jej niewinne spojrzenie, uroda i wygląd aniołka - Zołza, jak na prawdziwą kocicę, a tym bardziej Zołzę, przystało - ma charakter. Potrafi się zdenerwować, fuknąć, przewołać do porządku kiedy człowiek zanadto się spoufali.

Kuba Taki, że serce pękało na pół, kiedy jego pękało na tysiące kawałków... Przerażone, zdezorientowane wielkie kocisko, które za wszelką cenę próbowało wbić się w kąt, zniknąć, roztopić, byle tylko nie być tutaj. Nie wiedział co się dzieje, nie rozumiał gdzie jest, dlaczego. Był cały zdredziały, zagubiony, nieszczęśliwy. Trafił do schroniska, ponieważ starsza Pani nie mogła już dłużej się nim zajmować. Na jesień życia wywróciło się do góry nogami całe jego życie.

Katarzyna Wielka. Po prostu Kasia i po prostu... No jest tego ciałka u Kasi trochę. Kasia jest dość sporym kotem, żeby nie powiedzieć - dieta to by się przydała. Trafiła do schroniska po zmarłym i z pewnością była tam rozpieszczana, stąd jej gabaryty. Powinna trochę schudnąć. Tylko w nowym domku może się to udać. W schronisku, w klatce - jest o to ciężko. Poza tym Kasia jest śliczna... kruczo-czarna, ma rezolutne, bystre oczy. Takie, które zdają się mówić, że wiele widziały, wiele rozumieją.

Emil. Złote, piękne oczy; filigranowe, smutkłe ciałko; różowy nosek i urocze, delikatne łapki. Delikatność to jego drugie imię. Emil to wrażliwy kotek, który potrzebuje większej troski niż inne koty - choruje na wirus kociej białaczki (FeLV), skutkujący niższą odporność organizmu. Wymaga czujnego okna, interwencji gdyby coś zaczęło się dziać. Ale białaczka to nie jest żaden wyrok, przed Emilem jeszcze wiele lat - pięknych i wesołych, jeśli tylko ktoś da mu szansę. Kocurek w pierwszym kontakcie bywa nieśmiały, zachowawczy, ale już po chwili - gdy przekona się, że przychodzisz w pokoju - odwzajemnia uśmiech, czułość i już jest cały Twój.

Lusia. Kocia papużka, która od czasu do czasu, gdy przykucniesz lubi wykorzystać Twoje ramię, by oprzeć się o nie łapkami i podziwiać wielki świat z góry. Ma w sobie coś co nie pozwala przejść obok niej obojętnie. Siłę charakteru, niezależność, a jednocześnie wielką potrzebę bycia blisko człowieka, czułości. Ma temperament, potrafi podrapać, bywa że nakrzyczy na Ciebie, obrazi i odejdzie, czasem widać że jest zła i wtedy lepiej dać jej spokój. Ale mimo to można w niej dostrzec tyle miłości.